กฎ 3 วินาทีและความสําคัญของการสบตา
โอเค
นี่คือสิ่งที่ผู้ชายหลายคนกําลังทําผิดพลาดอย่างมาก ในการที่จะเข้าไปขอเบอร์หญิง
พวกเค้าเห็นสาวคนที่หมายปองแล้ว แต่ยังไม่กล้าที่จะเข้าไปคุย เธอหยุดแวะคุยกับเพื่อนของเธอ
เค้าเริ่มคิดที่จะหาวิธีเข้าไปจีบ
"อืม ทําไงดีวะ จะพูดยังงัยดี
ถ้าเริ่มด้วยเธอน่ารักจัง ขอเบอหน่อยสิ ไม่ได้ๆ ไม่เวิรค์วะ
แถมตอนนี้ยังไม่กล้าด้วย เดี๋ยวรออีกหน่อยดีกว่าเผื่อจะมีโอกาส"
เค้าแอบมองเธออยู่ห่างๆ
รอโอกาสที่ดีและความกล้าให้มาถึง เธอบายบายเพื่อนที่คุยด้วย แล้วไปหยุดแวะซื้อนํ้า
เค้ายังคงมองเธออยู่ เธออยู่คนเดียว เธอเริ่มสังเกตุแล้วว่ามีใครบางคนมองมาที่เธอ
แต่เธอก็กินนํ้าต่อไป อืม เธอกินนํ้าหมดแล้ว ความกล้าเค้าก็ยังไม่มา
ซักพักเธอก็เจอเพื่อนกลุ่มหนึ่งแล้วก็เดินไปกับกลุ่มนั้น ห่างไปเรื่อยๆ ห่างออกไป
ห่างออกไป ห่างออกไป
ไม่ได้ๆๆ
เธอกําลังจะไปแล้ว เค้ารีบวิ่งไปหาเธอแล้วตัดสินใจคุยกับเธอ
เธอปฎิเสธแล้วเดินจากไป โอกาสที่ดีไม่เคยมาถึง
กฎ 3 วินาทีนั้นถือว่าเป็นสิ่งสําคัญมากในการเป็น
ดอน ฮวน เมื่อคุณพบสาวที่หมายปองและเธอว่างที่คุณสามารถเข้าไปคุยได้
คุณต้องเข้าไปคุยกับเธอภายใน 3 วินาที
หรือเมื่อเธอสังเกตุเห็นคุณและเธอว่าง คุณต้องเข้าไปภายใน 3 วินาที ทําไมต้องเป็น 3 วินาที ! ก็เพราะว่าภายใน 3 วินาทีนั้นสมองคุณไม่สามารถที่จะมาคิดเรื่องอะไรได้ทัน
คุณจะไม่ คิดเรื่องกลัวการเข้าไปคุยกับเธอ ถ้ามัวแต่รอโอกาสที่ดีที่จะมาถึง
คุณก็จะพาลคิดไปถึงเรื่องต่างๆนาๆ เธอจะคุยดีกับเรามั้ย เราหล่อพอเปล่าวะ
ถ้าเธอมีแฟนแล้วล่ะ สมองคุณก็จะสรรหาเรื่องต่างๆมาเพื่อ ปฎิเสธตัวคุณเอง
ความกลัวจะเริ่มมากขึ้นๆ เรื่อยๆ และในที่สุดคุณก็จะยอมแพ้ใจตัวเอง และถ้าในระหว่างที่คุณลังเลอยู่นั้นเธอรู้สึกได้ว่า
คุณกําลังแอบมองเธออยู่แต่ไม่กล้าเข้าไปหาเธอ เกมก็โอเวอร์!
ผู้หญิงไม่ชอบผู้ชายที่ขาดความมั่นใจ จบตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่ม!
หรือหนักกว่านั้นเธออาจะคิดว่าคุณ เป็นพวกโรคจิต ชอบตามตื้อ!
และถึงแม้ว่าในที่สุดคุณจะรวบรวมความกล้าเข้าไปคุยกับเธอจริงๆ
แต่เธอรู้ว่าคุณมองมาตั้งนานแล้ว คุณก็ยัง จะมีโอกาสล้มเหลวสูงมาก
เพราะอะไรหรือครับ
เพราะมันไม่เป็นธรรมชาติ!
คุณไปฝืนมัน คุณไปรอให้ความกล้ามาถึง ไปรอให้มีโอกาสที่ดี
ในเวลาที่คุณเข้าไปคุยนั้น ความกลัวได้ครอบงําคุณหมดแล้ว กลัวเธอไม่ชอบ
กลัวพูดไม่ดี กลัวพูดผิด กลัวผิดหวัง กลัวไปหมด! คุณไม่ได้ทําตัวเป็นธรรมชาติ
ที่ผมยกตัวอย่างข้างบนมาให้ดูนี้
ก็เพราะมันคือตัวผมเองเมื่อก่อนที่ยังไม่ได้รู้ความสําคัญของ กฎ 3 วินาที
แต่แล้วผมก็เข้าใจความสําคัญของมัน
หลังเลิกเรียนของเย็นวันหนึ่ง
ผมโทรศัพท์หาเพื่อนซี้เพื่อที่จะกลับบ้านกับมัน แล้วผมกับเพื่อนมาเจอกัน ที่ประจํา
เราเดินไปที่ทางออกเพื่อที่จะไปที่จอดรถ ข้างๆเราสองคนนั้นมีคนเดินรายล้อมไปหมด
ซึ่ง เป็นเรื่องปกติธรรมดาของทุกเย็นอยู่แล้ว ผมกับเพื่อนก็ไม่ได้สนใจอะไร
เรายังคุยกันเรื่อยเปื่อย เราเดินกันมา จนจวนจะถึงทางออก
จังหวะที่ผมหันไปด้านซ้ายเพื่อจะคุยกับเพื่อนนั่นเอง ผมได้หันไปเห็นสาวสวยคนนึง
เดินอยู่คนเดียว "อ้าว! น้อง...นี่หว่า" ผมคิดในใจ
และจังหวะเดียวกันนั้นเองเธอก็เผอิญหันมาสบตากับบผมพอดี
เราสบตากันไม่ถึงครึ่งวินาที เธอไม่ยิ้ม ทําหน้าเฉยๆ
หันไปมองทางอื่น
แล้วเธอก็เดินแซงผมกับเพื่อนไป
"เฮ้ย! นั่นมันน้อง...เว้ย แม่_ น่ารักโคตร
ขนาดข้างหลังยังสุดยอดเลย" เพื่อนผมพูดออกมา
"อืมมม ดูดีๆ รอแปปนะ"
ผมบอกกับเพื่อนอย่างนั้นผมเร่งเดินเพื่อที่จะให้ทันเธอ
ในหัวก็ไม่รู้จะพูดอะไรกับเธอ แต่นั่นก็ไม่ได้ทําให้ผมลังเล
เพราะผมรู้แล้วว่าเธอเห็นผมแล้ว เธอรู้ว่าวินาทีนั้นผมอยู่ตรงนั้น
"คุณๆ ขอโทษครับ"
ผมพูดอย่างสุภาพแต่ด้วยนํ้าเสียงที่หนักแน่น
เธอไม่ได้หยุดเดินแต่หันมาแล้วก็ทําหน้าประมาณว่า "อ๋อ
ที่สบตากันเมื่อกี้"
"คุณชื่ออะไรครับ"
ผมถามทั้งๆที่รู้ชื่อเธออยู่แล้ว เธอเริ่มยิ้มเขินๆแบบรู้ตัวว่าผมกําลังจะเข้าไปจีบ
แล้วก็พูดออกมา
"ชื่อ...คะ"
"แล้ว...เบอร์โทรศัพท์เบอร์อะไรครับ"
เธอทําหน้าลังเลเหมือนไม่แน่ใจว่าจะให้ดีไม่ให้ดี
ผมจึงพูดต่อไป"อืม
ผมคิดว่าถ้า...ให้เบอร์ผมมาเราคงมีโอกาสทําความรู้จักกันมากกว่าแค่สบตานะครับ"
ตามด้วยยิ้มแบบมั่นใจ เจอชอตนี้เข้าไป เธอไม่สามารถต้านได้อีกต่อไป
ให้เบอร์ผมมาโดยไม่ลังเล
ผมเดินกลับออกมาราวกับว่าตัวเองหล่อที่สุดในประเทศไทยและมีธุรกิจพันล้านอยู่ในทวีปยุโรป
"คุณนี่เล่นตัว top เลยนะ คุณพูดอะไรวะ
ทําไมน้อง...ถึงให้เบอมา" เพื่อนผมพูดเมื่อผมเดินกลับมา
"ก็บอกไปธรรมดาว่าอยากรู้จัก"
"ทําไมมันง่ายหยั่งงั้นวะ
ปกติน้อง..ไม่ค่อยให้เบอใครง่ายๆนะเว้ย"
"เหรอ
ไม่รู้ดิผมก็แค่ทําตัวให้เป็นธรรมชาติ อิอิ"ผมตอบมันไป
นับตั้งแต่วินาทีแรกที่ผมสบตาจนถึงวินาทีที่ผมตัดสินใจเข้าไปคุยกับเธอ
ทั้งหมดอยู่ภายใน 3 วินาที
ถามว่าเทคนิค3วินาทีนี้ใช้ได้ผลทุกครั้งเลยหรือ? ไม่ครับเทคนิคนี้ไม่ได้ผลทุกครั้งหรอก
และถ้าจะพูดกันอย่างตรงๆแล้ว ไม่มีเทคนิคไหนในโลกที่ได้ผล 100% หรอก
ไม่เคยมีมาเลยและจะไม่มีต่อไป แต่เทคนิคนี้ก็ใช้ได้ผลกับคนส่วนใหญ่
คุณลองคิดดูให้ดี!!!
ใน 3 วินาทีคุณไม่สามารถคิดเรื่องความกลัวได้
สมองคุณยังไม่พร้อมที่จะคิดเรื่องกลัว คุณจึงไม่แสดงความเครียดออกมา ให้เธอเห็นใน 3 วินาทีเธอไม่สามารถจะมาคิดเรื่องปฎิเสธคุณได้ทัน
สมองเธอยังไม่ทันตั้งตัวเช่นกัน เธอไร้เกราะป้องกัน คุณกับเธอสบตากันโดยบังเอิญ
ทุกอย่างเป็นไปตามธรรมชาติของมัน มนุษย์ไม่อาจฝืนธรรมชาติได้ นี่แหละพลังของกฎ 3 วินาทีและการสบตา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น